Vera (21): ‘Iedereen denkt dat ik nog studeer, maar ik ben al een half jaar gestopt’
In de rubriek Bizarre Bekentenis doet een lezeres van NSMBL een confession. We proberen het leven ook maar uit te vogelen en dit gaat niet zonder slag of stoot. Jongvolwassen zijn? Dat is soms knap lastig. We zijn tenslotte allemaal mensen en elk persoon maakt weer andere gekke en bijzondere dingen mee. Verliefd op het verkeerde persoon? Gênant moment tijdens een date? In Bizarre Bekentenis lees je verhalen die soms herkenbaar zijn, of juist helemaal niet.
Vandaag lees je het verhaal van Vera* (21), die al een half jaar gestopt is met haar studie, zonder dat iemand daar vanaf weet.
Hi Vera, kun je iets meer vertellen over jouw situatie?
“Ruim twee jaar geleden begon ik met de opleiding International Business. Ik begon met goede moed en het hielp enorm dat mijn vriendinnen op hetzelfde moment begonnen met studeren. Op die manier konden we elkaar door het eerste jaar slepen. Ik kom uit een gezin waarbij studeren een vereiste is, iedereen moet en zal studeren. Ik voelde dus enorm veel druk om mijn opleiding af te maken, ook al merkte ik al snel dat deze opleiding niks voor mij was. Ik zette door, tot ik aan het begin van de vakantie de knoop doorhakte om te stoppen. Toen ik mij moest inschrijven voor het nieuwe schooljaar, ben ik dat ‘vergeten’.”
Wat is nu je plan?
“Ik ben nu veel aan het werk, maar omdat ik nog thuis woon, valt dat steeds meer op. Ik heb gezegd dat ik maar twee keer in de week naar school hoef, waardoor ik dus twee volle dagen door de stad zwerf en aan het einde van de dag weer naar huis ga. Aan het begin was dat geen probleem, maar nu het steeds kouder wordt, begin ik het toch wel zwaar te krijgen. Ik moet het mijn ouders wel gaan vertellen, maar ik ben bang dat ze vooral teleurgesteld zijn. Ook denk ik dat mijn ouders mij enorm gaan pushen om weer naar school te gaan, maar eigenlijk bevalt mij het werkleven dat ik nu heb wel.”
Knoop doorhakken
“Uiteindelijk komen mijn ouders er toch wel achter. Ik moet alleen duidelijk zijn dat ik niet wil studeren, maar gewoon wil blijven werken. Dat is waar ik gelukkig van word. Ik hoop dat ze daar begrip voor hebben, maar ik ben bang dat ik eerst een flinke preek krijg.”
Wil je ook (anoniem) je verhaal kwijt? Stuur ons een mail via [email protected].
*De echte namen zijn bekend bij de redactie.
Mei-Lin (25): ‘Dankzij mijn ex heb ik een eetstoornis ontwikkeld’