Karlijn van Spankeren Column 23 nov 2023, 13:52

Leestijd: 3 minuten

Karlijn over de verkiezingsuitslag: ‘Ik ben teleurgesteld, maar voel me vooral heel naïef’

Nog nooit was ik zo veel bezig met de verkiezingen als deze week. Ik discussieerde, ik twijfelde en ik vulde obsessief alle stemwijzers in. Tot gisterenochtend wist ik niet op wie ik mijn stem moest uitbrengen. Geen enkele partij pakte me helemaal. Wat ik wél wist, is dat het een linkse partij moest worden. Wat ik niet wist, is dat het grootste deel van de mensen daar anders over dacht.

Gisterenavond hebben we allemaal zien gebeuren hoe Geert Wilders’ PVV won aan populariteit. Hoe een partij die bewust mensen uitsluit de grootste werd. Voor sommigen was het een gegeven, ik hield het niet voor mogelijk. Dat is naïef geweest, weet ik nu. Dit is daarom ook het moment om een hand in eigen boezem te steken, want hoe heb ik dit kunnen missen?

Deze ‘linkse kut’ is het er niet mee eens

Nadat ik er een lesje bij Saints & Stars op had zitten, sprak ik me voor een korte video van NSMBL uit over de twee politieke onderwerpen die voor mij het belangrijkst zijn. Meer havermelkelite dan dit ging de ochtend niet worden.

Toen de video online verscheen, stoomde er een paar opmerkelijke reacties binnen. Naast wat meer inhoudelijke comments, kregen we leuzen als ‘STEM PVV’ en ‘Linkse kutten’ kregen we naar ons toe geslingerd. Hoe zeer ik ook tegen dit soort communicatie ben, deed het me wel afvragen waarom mensen beslissen daadwerkelijk op PVV te stemmen. En ja, ze hebben een aantal punten waar ik het mee eens ben. Maar daar maken andere, vriendelijkere, partijen zich ook hard voor.

De nieuwsgierigheid won het en ik dook het partijprogramma van de PVV in. Misschien waren ze wat milder geworden? Dat viel vies tegen. Thema’s als het bestrijden van ‘positieve discriminatie’ en ‘zwarte piet moet blijven’ wisselen andere vormen van rechtse negativiteit af – en dat alles met een flinke vleug nostalgisch nationalisme. Een ding wist ik nog zekerder na het lezen van het PDF-bestand: deze ‘linkse kut’ is het er niet mee eens.

Naïef en onwetend

Geert Wilders spreekt de taal van het volk en daarmee weet hij stemmers aan zijn kant te krijgen. Ik was voorbereid op een stijging van ongeveer zes zetels. ‘Er zullen toch niet zoveel mensen daadwerkelijk op deze man gaan stemmen?’ dacht ik zo. Wonend en werkend in een gebied waar het linkse gedachtegoed regeert, was de winst van Geert Wilders voor mij ondenkbaar.

Tot ik om 21:00 in de Exitpoll zag dat de PVV veruit de meeste zetels binnenhaalde. Op 35 stonden ze. Ik ben teleurgesteld, maar voel me vooral heel naïef. Had ik dan echt de memo gemist dat dit is hoe het grootste deel van Nederland denkt? Ja, dus.

De bubbel spat uit elkaar

Het wordt nu pijnlijk duidelijk hoe erg ik in een bubbel heb geleefd. Of eigenlijk nog steeds leef. Want in alle Instagram-stories die ik zie uitten mensen hun onvrede over deze uitkomst. Toch spat die bubbel nu keihard uit elkaar en worden we met onze neus op de feiten gedrukt: buiten de Randstad overheerst extreemrechts.

En begrijp me niet verkeerd. Ik weet er ook veel linkse-stemmers buiten de Randstad zijn. En veel PVV-stemmers binnen de Randstad. Toch bevestigt de landkaart van NRC, waar Nederland op een aantal grote steden na PVV-blauw gekleurd is, mijn onderbuikgevoel.

Wat er nu gaat gebeuren weet ik niet, het vormen van een kabinet wordt een flinke puzzel. Ik wacht de onderhandelingen af en verdiep me in de mogelijke gevolgen. Nederland stemde massaal op Geert Wilders: het lijkt wel een koortsdroom, maar is de realiteit.