Rosalin Doodeman Career 23 jun 2023, 15:00

Leestijd: 3 minuten

NSMBL’s Rosalin: ‘Ik ben een kind van de 00’s en zelfs ik begin mij al oud te voelen’

Ouder worden is een hele opgave. Iedereen maakt hierin andere fases door. NSMBL’s Rosalin laat haar gedachten de vrije loop hierover. Volwassen worden, carrière maken en op eigen benen staan: het is allemaal makkelijker gezegd dan gedaan.

Ik ben een kind van de 00’s en zelfs ik begin mij al oud te voelen: dat is toch niet helemaal de bedoeling?

Waar ligt de scheiding tussen kind en volwassen?

Misschien ben ik de enige, maar ouder worden voelt soms vrij dubbel. Aan de ene kant moeten we ons innerlijke kind koesteren, terwijl er tegelijkertijd van ons wordt verwacht alles op een rij te hebben. Wanneer we precies ‘volwassen’ zijn is mij een raadsel. Met de Gen Z’ers die gemotiveerder dan ooit zijn om carrière te maken, is freelance werk razend populair geworden en lijkt iedereen wel bedrijven en merken op te starten. Soms vraag ik mij af wanneer we in die mindset terechtgekomen zijn.

Niet oud, wel volwassen

Laten we even vooropstellen: leeftijd is maar een getal. Het definieert zeker niet wie jij bent en waar jij hoort te staan in jouw leven. Op je 34e nog steeds geen kinderen hebben of getrouwd zijn is niks nieuws, evenals op je zeventiende uit huis gaan of op je 28ste nog met huisgenoten wonen. De manier waarop je jouw leven inricht is niet leeftijdsgebonden. Toch merk ik dat we de drang om jong carrière te maken hoog ligt.

Van guppies naar yuppies

Amsterdam stikt van de yuppies: de young urban professionals. Dit zijn jeugdige carrièremakers en je komt ze overal tegen. De een vliegt de hele wereld over als producer, de ander heeft een PR bureau opgestart en de volgende is begonnen als freelance editor. Met de media in het achterhoofd is dit tegenwoordig de cultuur geworden, maar dit zorgt ook ervoor dat we op jonge leeftijd volwassen verantwoordelijkheden hebben. We zijn niet oud, maar onderscheiden ons in doen en laten steeds minder van de oudere generaties.

Gesprek van de dag

Het lijkt in mijn omgeving – in het bruisende Amsterdam – het gesprek van de dag. We zijn gedreven en willen al snel geen stap terug nemen. Het is geen slechte instelling, maar soms lopen we hierin te hard van stapel. Ik maak mij hier ook schuldig aan: ik heb een waslijst aan plannen die ik wil uitvoeren in de nabije toekomst, terwijl ik tegelijkertijd het gevoel heb alsof ik nog op de middelbare school thuishoor.

Bambi in de grotemensenwereld

Ik ben een kind uit de 00’s, dus voor mij is dit hele wereldje nog maar even bekend. Niemand had mij verteld hoe zwaar het kan zijn om een sprong in het diepe te wagen, vooral als alles voorheen oud en vertrouwd was. Ik noem dit dan ook de ‘ongemakkelijke jaren’: ik voel me af en toe nog een soort Bambi die voor het eerst op eigen benen moet staan. Ik heb me ondertussen redelijk wegwijs gemaakt in de wereld van carrières, verantwoordelijkheden en het zelfstandige leven, maar het zorgt er ook voor dat ik mij vaak ouder voel dan dat ik werkelijk ben. Gek hoe dat eigenlijk werkt.

Rosalin over daten: ‘zijn we tegenwoordig in de renaissance van het daten terecht gekomen?’