Karlijn van Spankeren Bizarre Bekentenis 5 apr 2023, 14:39

Leestijd: 3 minuten

Fee (22): ‘Ik kom mijn kamer bijna niet uit, omdat ik me niet welkom voel bij mijn huisgenoten’

Iedere week doet een lezeres bij ons haar verhaal. Dit kan een betekenis zijn, maar ook een zorg óf een gedachte die zij hebben. Van ongemakkelijke dates tot vriendinnenirritaties, en van geldzorgen tot geheime verlangens. Deze week doet Fee* (22) haar verhaal.

Fee is ontzettend blij met de plek waar ze woont, maar over de mensen is ze minder te spreken.

‘Ik kom mijn kamer bijna niet uit, omdat ik me niet welkom voel bij mijn huisgenoten’

Wonen in een bruisende stad is leuk, maar het vinden van een woonplek des te lastiger. Na een lange zoektocht heeft Fee eindelijk haar plekje gevonden en was ze klaar om aan het nieuwe avontuur te beginnen. Ze wist alleen nog niet hoe het karakter van haar huisgenoten, die tijdens de hospiteeravond zo leuk leken, in het echt zou zijn.

Hi Fee, kan jij iets meer over je woonsituatie vertellen?

”Ik woon met drie andere mensen in een huis, in een leuke wijk van Amsterdam. Mijn huisgenoten bestaan uit twee jonge vrouwen, van 28 jaar en een jongen van 27 jaar. Ik ben met mijn 22 jaar dus de jongste van het stel.

Ik woon nu ongeveer vijf maanden in dit huis en ben met de locatie ontzettend blij. Veel van mijn vriendinnen wonen in de buurt en er zijn veel leuke horecagelegenheden om de hoek. Na een jaar zoeken en hospiteren kon ik mijn geluk niet op dat ik eindelijk uitgekozen werd als nieuwe huisgenoot. Ik was zo enthousiast om het huis van mijn ouders te verlaten en aan dit nieuwe avontuur te beginnen, maar inmiddels heb ik best wel spijt.”

Hoe komt het dat je spijt hebt?

”Ik heb me enorm vergist in mijn huisgenoten. Tijdens de hospiteeravond waren enorm sociaal en vriendelijk. Ik voelde me gelijk thuis en ik dacht ook dat het klikte. Maar na twee maanden is de sfeer erg veranderd. Ze geven me het gevoel dat ik te gast ben in hun huis, terwijl ik er ook gewoon woon. De twee meiden kennen elkaar al jaren en de jongen woont er ook al lange tijd, dus die drie zijn best hecht. Ze hebben veel gemeenschappelijke vrienden, die ze in het weekend en doordeweeks uitnodigen. Als ik aangeef dat ik het ook leuk zou vinden om vriendinnen uit te nodigen, zeggen ze dat dat niet kan omdat zij ‘de woonkamer al hebben’ die avond.

Als ik een bord laat staan in de keuken wordt ik meteen om mijn vingers getikt, terwijl het bij de andere wel prima is als zij de vaat laten staan. De gesprekken zijn niet meer zo gezellig als eerst en ze betrekken mij ook niet meer bij de plannen voor het avondeten.”

Hoe voel jij je in deze situatie?

”Erg eenzaam. Ik probeer zoveel mogelijk bij vriendinnen te zijn of met vrienden op het terras af te spreken. Maar de avonden dat ik dit niet doe, zit ik vooral op mijn kamer. Ik eet mijn avondeten op mijn kamer en kijk daarna een film, om vervolgens vroeg te gaan slapen. In de woonkamer voel ik mij niet welkom, daar wordt ik erg ongemakkelijk van, dus trek ik me terug.”

Ben je van plan het gesprek aan te gaan met je huisgenoten?

”Nee, nog niet. Ik houd nu mijn ogen open voor een andere kamer in deze buurt, maar tot ik er een heb durf ik eigenlijk niets te zeggen. Wie weet gooien ze mij eruit en hebben ze binnen de kortste keren weer een nieuwe huisgenoot. Dat risico durf ik niet te nemen.”

*Fee haar naam is gefingeerd. De echte naam is bekend bij de redactie.