Linda: ‘Ik heb 40.000 euro betaald voor een ivf-behandeling’
De één maakt voor iedere aankoop een nieuwe spaarpot, terwijl de ander smijt met geld alsof het niets is. Hoe je uitgavepatroon er ook uit mag zien, de duurste aankoop uit je leven vergeet je niet zomaar. Daarom stellen wij – nieuwsgierig als we zijn – iedere week de vraag: voor welke aankoop heb jij ooit je spaarrekening geplunderd?
De duurste aankoop van Linda*
Linda* wil anoniem haar verhaal doen. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Leeftijd: 34
Beroep: parttime zelfstandig ondernemer
Voordat ze haar verhaal doet wil, Linda* graag nog wat kwijt: “Mijn man vindt het niet zo leuk dat ik dit deel, maar zelf vind ik het belangrijk om ons verhaal te vertellen. Ik vind het belangrijk om te horen over de ervaringen van andere mensen die niet vanzelf zwanger worden. Ook de verhalen over ivf-trajecten en de kosten daarvan zijn goed om te delen. “
Wat is de duurste aankoop die jij ooit hebt gedaan?
“Een ivf-behandeling in de Verenigde Staten. En daarmee hopelijk een kind, uiteindelijk. Helaas kregen we niks vergoed. We hebben 7.000 dollar betaald aan medicijnen, bijna 20.000 dollar voor het ziekenhuistraject en het oogsten van de embryo’s, 9.000 dollar voor het testen van de embryo’s en 5.000 dollar voor het terugplaatsen.”
Hoeveel heeft deze aankoop gekost?
“Ruim 40.000 dollar – omgerekend helaas dus op het moment ook zo’n 40.000 euro.”
Heb je lang voor dit traject gespaard?
“Zo’n ivf-traject komt natuurlijk niet zomaar uit de lucht vallen. Toen vorig jaar bleek dat ik niet zomaar zwanger werd zijn we begonnen met sparen. Na onderzoeken in het ziekenhuis uiteindelijk bleek dat we het helaas door moesten zetten met het traject, toen hebben we ook andere spaarrekeningen moeten aanbreken. Gelukkig hebben we allebei altijd redelijk gespaard. Maar na eerst het kopen van een huis, daarna de kosten van een huwelijk en daarbovenop dit, deed dat wel pijn. Hopelijk is het voor het goede doel, anders kost hier hierna nog 5.000 dollar per volgende terugplaatsing van de embryo’s.
Heb je er speciaal een spaarplan voor gemaakt?
“Na opvraag van de kosten zouden we in eerste instantie uitkomen op een bedrag van 20.000 dollar. Maar zodra je middenin het traject zit, komen er steeds extra dingen bij waar we van te voren niet op hadden gerekend. Daarnaast verschillen de kosten per staat en hangt het ook van je verzekering af of je een deel vergoed krijgt. Wij kregen helemaal niks vergoed. Daarom kregen we alle rekeningen zelf op ons bordje. Dat was best heftig.”
Heb je ooit ‘spijt’ gehad van deze uitgave?
“Nee, absoluut niet. Maar het heeft wel heel veel benauwde momenten en stress opgeleverd, als er weer een nieuwe ‘verrassingsrekening’ op de mat kwam. Het steeds over rekeningen van een paar duizend dollar wat heftig voor ons was. Daarnaast speelt constant mee dat je niet weet of het wel gaat lukken. Daarom voelt het soms als de slechtste en grootste investering uit je leven. Bij een huis of een huwelijk weet je waarvoor je betaalt. In dit geval zou alles voor niks kunnen zijn.”
Hoe reageerde je omgeving op deze uitgave gereageerd?
“Iedereen was heel supportive. Men weet dat het helaas geen ‘keuze’ is, maar de prijs zorgt wel voor geschrokken gezichten.”
Zou je nog een keer zo’n bedrag neertellen voor een eenzelfde doel?
“Met de gedachten dat het uiteindelijk goedkomt, volmondig ja. Maar het duurt nog een paar maanden voordat we dat weten. Het grote voordeel is dat we in Amerika niet op een wachtlijst werden gezet en de slagingskans is hier veel groter. Hier heb je 60 procent kans van slagen, terwijl dat in Nederland tussen de 25 en 30 procent is. Dat heeft te maken met het genetisch testen van de embryo’s. Vanaf de start van het traject tot aan de zwangerschap kan het daardoor in Amerika heel snel gaan: in drie maanden tijd, als alles in één keer lukt.”