Redactie Bizarre Bekentenis 23 okt 2023, 15:14

Leestijd: 6 minuten

Mei-Lin (25): ‘Dankzij mijn ex heb ik een eetstoornis ontwikkeld’

Iedere week doet een lezeres bij ons haar verhaal. Dit kan een betekenis zijn, maar ook een zorg óf een gedachte die zij hebben. Deze week deelt Mei-Lin (25) hoe een ongezonde relatie haar onzeker maakte, waardoor de uiteindelijk zelfs een eetstoornis ontwikkelde.

TRIGGER WARNING: Dit verhaal gaat over een eetstoornis en een ongezonde relatie. Is dit voor jou een trigger? Lees dan niet verder. 

De ex van Mei-Lin verstoorde haar zelfbeeld zo erg, dat ze uiteindelijk zelf ook geloofde dat ze mooier was als ze minder woog. Deze gevaarlijke gedachte leidde uiteindelijk tot een eetstoornis.

‘Door een manipulatieve ex heb ik een eetstoornis ontwikkeld’

Vaak zeggen we dat een jeugdliefde onschuldig is, maar daarbij vergeten we dat we in onze tienerjaren het meest beïnvloedbaar zijn. Dat ondervond de 25-jarige Mei-Lin.

Hi Mei-Lin, dank dat je jouw verhaal met ons wil delen. Laten we beginnen bij de relatie met jouw ex. Hoe kwam deze tot stand?

”Heel cliché, maar waar: hij zat bij mij op de middelbare school. Ik had echt zo’n puberale crush op hem, waardoor ik iedere pauze hoopte dat ik hem tegenkwam in de gang. Hij zat twee jaarlagen boven mij, dus ik ging ervan uit dat het alleen bij een onbeantwoorde crush zou blijven. Maar toen ik met hem aan de praat raakte op het feestje van de broer van een vriendin, leek het toch echt werkelijkheid te worden. We hadden meteen een klik. Al was ik zo onzeker dat ik een aantal dingen in het gesprek heb gebluft.

Ik was toen 16 jaar oud en had amper ooit gedronken. Laat staan drugs gebruikt. Toch vertelde ik tegen hem hele verhalen over hoe vaak ik al naar technofeestjes was geweest. Achteraf gezien, zie ik dat dit aangaf hoe graag ik me wilde bewijzen tegenover hem. En zijn laid-back houding maakte dat telkens erger.”

Hoe ontwikkelde jullie relatie zich?

”Dat ging vrij snel. Na een paar weken ‘afspreken’, want zo heette dat toen, hadden we een relatie. Ik mocht steeds vaker mee met zijn vrienden en vriendinnen op stap. Dat vond ik denk ik het leukste aan de relatie. Ik voelde me heel oud en wijs dankzij hem.

Na anderhalf jaar werd hij op straat gescout door een modellenbureau. Op dat moment zat hij in een tussenjaar, en daardoor ook niet heel lekker in zijn vel, dus greep hij dit volledig aan. En ik moet toegeven: hij deed dit heel goed. Hij leek echt gemaakt voor het werk en daardoor begon het ook al vrij snel te lopen. Ik zat op dat moment in mijn eindexamenjaar, terwijl hij zijn vleugels uitsloeg. Dat maakte me onzeker.”

En speelde hij daarop in?

”Het sociale aspect van zijn werk heeft hij nog nooit tegen mij gebruikt. Wel begon hij op gegeven moment te verkondigen dat hij ‘niet kon wachten totdat ik ook eindelijk klaar was op die kinderachtige school’. Volgens hem moest ik ook iets van mijn leven gaan maken, net als hij. Daardoor kreeg ik ook een hekel aan die school, terwijl ik dat van tevoren nooit had.

Het ging alleen echt mis toen hij zijn obsessie met zijn lichaam ging projecteren op mij. Door zijn modellenwerk was hij erg bezig met zijn gezondheid en vooral zijn uiterlijk. Hij woog zijn eten af en ging ineens zes keer per week naar de sportschool. Na een paar weken begon hij commentaar te krijgen op mijn lichaam.”

Heb je daar een voorbeeld van?

”Het begon met opmerkingen als ‘zou jij ook niet eens wat vaker moeten sporten?’. Of dingen als: ‘jij zou zo knap zijn als je een paar kilo afvalt’. Die passief agressieve comments gingen in mijn hoofd zitten. Ik ging automatisch meer op mijn eten letten en stukken wandelen na school. Toen hij aan mij vroeg op ik meedeed met een achtweekse training, met bijpassend eetschema, durfde ik geen nee te zeggen. We gingen dit samen doen.

Iedere week moesten we onszelf wegen. Hij stond erop dat we ons samen wogen. Dus dat deden we. Toen ik de eerste week niet het gewenste gewicht kwijt was, was hij zó teleurgesteld. Hij haalde steeds aan dat hij vrouwen zonder discipline niet aantrekkelijk vond. Vanaf dat moment ging het met mij bergafwaarts.”

In welke zin bergafwaarts?

”Mentaal en lichamelijk. Ik was al niet dik, dus dat ik kilo’s kwijt moest, was achteraf gezien onzin. Maar ik kom uit een gezin met een moeder die ook erg op gewicht gefocust is, dus toen ik afviel, juichte ook zij mij aan.

Het is een wonder dat ik mijn eindexamen gehaald heb, want ik was contant bezig met mezelf uithongeren en rondjes wandelen. Soms wandelde ik wel zeventien kilometer per dag. In mijn hoofd stond eten gelijk aan de teleurstelling van mijn vriend, dus werd dat de grote vijand.”

Merkte jouw vriend niet op hoe slecht het met je ging?

”In tegendeel zelfs, hij moedigde het aan. Telkens als ik weer iets afviel, overspoelde hij mij met complimenten. Totdat er vrij weinig van mij over was. Hij kocht cadeaus voor me bij iedere kilo die eraf ging. Ik vond dat toen lief, maar zie nu wel in hoe toxisch het was.”

Wanneer kwam het kantelpunt?

”Toen ik met mijn moeder besprak dat mijn ongesteldheid lang was uitgebleven. Ook viel het haar op dat ik weinig at en altijd met dikke kleding aan door huis liep. Ik had het in die tijd ook altijd koud. Mijn vader ging uiteindelijk met mij naar de huisarts, die al snel vaststelde dat ik waarschijnlijk anorexia had. Dat kwam toen best al een klap binnen.

Na een wachttijd van vier weken kon ik terecht bij een dagbehandeling. Daar ging ik meerdere keren per week naartoe en thuis hielden mijn ouders streng toezicht. Mijn vriend mocht ik niet meer zien van mijn ouders. Hij was het er totaal niet mee eens dat ik me liet helpen, volgens hem zou ik dan weer ‘terug bij af’ zijn.

Wonder boven wonder zorgde de behandeling ervoor dat ik inzag dat hij een verkeerde factor in mijn leven was. Het was onwijs moeilijk, maar ik maakte zelf de relatie uit. Daar ben ik op de dag van vandaag nog erg trots op. Na flink wat weken kwam ik ook mijn eetstoornis te boven.”

En hoe gaat het nu met je?

”We zijn heel veel jaren verder. En ik ga niet liegen: ik ben na mijn behandeling nog wel eens teruggevallen in mijn oude gedrag. Toch heb ik me hier steeds weer uitgeknokt. Ik heb nu al drie jaar een gezonde relatie met eten en sporten. Al betrap ik mezelf soms nog wel op onhandige gedachten. Volgens mijn coach moet ik dat goed in de gaten houden, maar ben ik momenteel erg goed bezig.”

*Mei-Lin haar naam is gefingeerd. De echte naam is bekend bij de redactie.