Anne Smits Mentale Gezondheid 7 jun 2023, 14:30

Leestijd: 3 minuten

NSMBL’s Anne over Fear of Nothing Planned: ‘Als ik ergens naar uitkijk, baal ik zodra het weer voorbij is’

Tot mijn 21ste had ik eigenlijk nooit last van FOMO  (fear of missing out). Wanneer ik een feestje oversloeg, genoot ik extra zodra ik heerlijk in mijn bed lag en filmpjes zag van het feestgedruis van mijn vrienden. Ook al verwacht je dat het gevoel van FOMO afneemt met de jaren, moet ik bekennen dat dit bij mij alleen maar toenam.

Ik heb zelfs een nieuwe fear ontwikkeld, waarvoor ik nog geen goede naam heb weten te bedenken. Zo ervaar ik regelmatig de angst dat ik alleen maar leuke dingen gepland wil hebben, omdat ik anders niks heb om naar uit te kijken. Ik neem je graag mee in mijn struggle.

Is de quarter-life crisis nu dan echt begonnen?

‘Als ik ergens naar uitkijk, baal ik zodra het weer voorbij is’

Inmiddels ben ik 24 jaar, wat betekent dat een quarter-life crisis op de loer ligt. En blijkbaar gaat dat bij mij gepaard met een nieuwe versie van FOMO. Hoe we ‘t zullen noemen? Fear of ..nothing planned, ..nothing to look forward to? Iemand suggesties?

Een vicieuze cirkel

Ik zal de kwestie wat verder uitleggen. Zodra ik iets leuks op de planning heb staan, zoals een festival of ander leuk feestje, kijk ik hier de laatste tijd enorm naar uit. Een mogelijke reden hiervan is dat het mooie weer even op zich liet wachten en ik het gevoel heb dat ik het maximale uit de mooie dagen moet halen.

Omdat ik me zo erg op iets verheug, baal ik zodra het weer voorbij is waardoor ik weer nieuwe activiteiten wil plannen om naar uit te kijken. Inderdaad: we spreken hier van een vicieuze cirkel.

Van het ene probleem in het andere

Nu denk je misschien: ach, je plant een aantal nieuwe activiteiten en het probleem is opgelost. Maar daar komt weer een ander probleem bij kijken: geld. En zoals het natuurlijk altijd gaat: zodra ik moet werken en geld sta te verdienen, komen mijn vrienden met de leukste ideeën. En dan komt die andere fear (lees FOMO) weer om de hoek kijken.

Eerder schreef ik al over mijn uitgaven als 24-jarige student in Amsterdam. En ook hier vertelde ik al dat ik het liefst elke dag op het terras zit (en ook doe…), ook al heb ik hier eigenlijk geen geld voor. Conclusie: ik voer een constante strijd met mezelf waarin ik leuke dingen op de planning wil hebben staan om naar uit te kijken, terwijl ik eigenlijk het geld niet heb.

Geen first world problem

Ik weet heus wel dat deze dagelijkse struggle geen first world problem is. Een beetje relativeren, doet ook altijd goed om de situatie door een andere bril te bekijken. Mocht je jezelf herkennen in deze strijd? Wat mij helpt om het allemaal wel weer nuchter te bekijken, is door te beseffen dat zodra je niks op de planning hebt staan óf een gevoel van FOMO ervaart, je ook geen geld uitgeeft. En dit geld dat je bespaart, kan je weer uitgeven op een volgende, nog leuker feestje of andere activiteit. Valt het toch allemaal best wel mee.

Anne over sparen: ‘Dit zijn mijn uitgaven als 24-jarige student in Amsterdam’